Paris-Manhattan (2012)

Paris-Manhattan, yorgun bir günün sonunda koltuğunuza gömülüp izleyeceğiniz, ince esprilerle bezeli, kafa yormayan, uçuş uçuş bir Fransız romantik komedisi. Depresyonun, sıkıntının, moral bozukluğunun, kısacası gündelik bir sürü derdin doğru filmleri izlemekle çözüleceğine inanan Alice sıkı bir Woody Allen hayranı. Hayatı onun filmleri üzerinden analiz edip, akşamları eve gittiğinde duvarına asılı dev Woody posteri ile dertleşiyor. Babasından devraldığı eczaneyi işleten Alice'in hayatındaki tek eksiklik ise aşk. Üstelik bu durum kişisel bir mesele olmaktan çıkıp ailevi bir dert haline gelmiş. Babası, ablası ile eniştesi -pek tabi farklı yöntemlerle- Alice'e koca bulmaya çalışıyorlar. Alice ise bu durumu (Woody Allen filmleri sayesinde) çoktan aşmış; ailesinin müdahalelerinden ise oldukça rahatsız. Zaten bütün bu seferberliğe rağmen kapısını bir türlü çal(a)mayan aşk, günün birinde arabuluculuk filan beklemeden, Alice'e doğru dörtnala ilerlemeye başlıyor. Filmin pek çok romantik komediden en büyük farkı, şaşalı bir aşk hikayesini ya da bir peri masalını değil, başımızdan geçmesi kuvvetle muhtemel, mütevazi bir aşkı konu ediniyor olması. Başrol oyuncuları Alice Taglioni (Alice) ile Patrick Bruel (Victor) harika bir uyum göstermiş. Onlara, yardımcı karakterlerin başarılı performansları da eklenince ortaya nehir gibi akan ve izleyeni sıkmayan romantik bir film çıkmış. Woody'nin çeşitli filmlerinden alınma replikleri de  zaman zaman kendinizi bir Woody Allen filminde sanmanıza neden oluyor. Ayrıca filmin açılış jeneriğini de pek beğendiğimi belirtmeden geçmeyeyim. Evet, Paris-Manhattan, üzerine uzun uzun düşünülecek bir materyal vermiyor. Başlangıçta da dediğim gibi hafif bir film ama bu hiçbir şey vaadetmediği anlamına da gelmiyor zira hoş vakit geçirmek isteyenlere film güzel bir seyirlik sunuyor. ***